همه غربتی هستند مگر غیر آن ثابت شود

چند روز پیش با بچه، مچه های فامیل پدری یک جا جمع بودیم. الان دیگه همه بزرگ شده اند و هیچ کس زیر سی سال سن نداره. بحث از سیاست و داعش و ساپورت و آب تهران و آلودگی زیست محیطی به این رسید که هر کس توی بچگیش چه تکه کلامی داشته یا توی چشم بقیه به چی معروف بوده :

 

اولیش برای برادرم بود. این چیزی که همه ازش یادشونه علاقه شدیدش به چرخ گوشت بود. منم حتی یادم میاد که ما قدیم که تبریز زندگی می کردیم در مسیر تهران همیشه با تابلوی بزرگ چرخ گوشت در نزدیکیای زنجان مواجه می شدیم که مادرم می خوند رویش نوشته چرخ گوشت "مهران". برادرم و بعدش من همیشه فکر می کردیم که اون تابلو به خاطر برادر من اونجا نصب شده که به همه بگه چرخ گوشت مالِ " مهرانه". این موضوع باعث تشدید علاقه برادرم به چرخ گوشت شده بوده آخه یک بچه دیگه چه تایید بزرگتری از یک تابلوی بزرگ لازم داره که هم اسم خودش و هم اسم وسیله مورد علاقه اش همزمان رویش نوشته شده باشه؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! جمله عجیبی که برادرم اختراع کرده بود این بوده که :چرخ گوشت مهران اوفی چی شده؟" در جواب هم آدم بزرگ ها باید می گفتند " اوفی شده" این جمله تا صدبار می تونسته تکرار بشه تا اینکه طرف جواب " اوفی شده" رو می گفته.

جالب این بوده همه بچه های اون دوره این جمله رو یادشونه و همشون بدون استثنا ناراحت بودند که چرا برادرم این سوال رو از اونها نمی پرسیده و فقط از آدم بزرگا می پرسیده.

دومیش دختر عمه ام بود. دختر عمه ام آخرین نوه خانواد پدریه. خیلی لاغر ماغر بود از بچگی و الان هم همونطوریه و در نوزادی بیماری سختی گرفت جوری که داشت می مرد. برای همین همیشه با نگاه اینکه ممکنه براش اتفاقی بیفته بهش نگاه می شه. من هنوز هم این نظرو نسبت بهش دارم. اصلا" نمی تونم تصور کنم که تحصیلات و کار و زندگی داره. وقتی توی یک محل هستیم همش در فکرم که نکنه گشنه اش بشه یا سردش بشه یا می ترسم بره دست به گاز بزنه یعنی تا این حد از دید من بچه است هنوز!!! راستی این دختر عمه دختر همون عمه ام هستش که داستان شوهرش و اینکه توی پارک کسی داشته از جوونی شوهر عمه ام برای بابام تعریف می کرده. خلاصه همچین دختربچه ای به اون نرم و نازکی با دو تا برادر بزرگتر از خودش، هیولاییه برای خودش یعنی زوری می گه در تمام مراحل زندگیو طبق معمول باباش از همه بیشتر زور شنیده ازش. من یادم میاد که شوهر عمه ام براش یک شعر می خوند به این صورت که " آلما، ناز خانمه، خانمه، گ و ز خانمه، خانمه، چ س خانمه" از طرف دیگه هر وقت هم از سر کار میومده خونه دخترک برای باباش جیغ و داد می کرده و باباش بهش می گفته "پَتاره باز جیغ زدی؟" خلاصه برادر آلما تعریف می کرد که یکبار باباشون خسته بوده وقتی ز سر کار اومده بوده و به دخترش "پتاره" نگفته. بعد از 1-2 ساعت می بینند آلما نیست. می گردند و می بینند دخترک زیر تخت داره گریه می کنه وقتی پرس و جو می کنند گریه می کنه که بابا به من پتاره نگفته برام شعر نخونده، دیگه منو دوست نداره. همین دیگه برای شادی دخترک پنج تایی جمع می شوند، شعر معروف رو می خونند و دخترک حرکات موزون انجام می ده تا سردماغ بیاد.

جالبیش اینه که همه این شعرو یادشون بود و همگی می گفتند که به محض اینکه اسم آلما رو می شنوند بلافاصله اون شعر یادشون میاد!!!!!!

بماند که همگی ما با هم شعر رو خوندیم و گذاشتیم شوهر آلما حرص بخوره!!!

خدا عقل بده به هممون.

داستان خودم هم هست که بعدا" می گم طولانی شد حوصله ام سر رفت.