خاطرات چند خطی18-دکتر چوبکی در مدرسه

پی نوشت اضافه شد!

این پست یه مقداری بی نامو سیه و از همین الان می گم که چیزی که می نویسم عین خاطره دکتر چوبکیه و بی احترامی به هیچ شغل و کسی نیست و اگر صاحب شغلی بهش بر می خوره همون اولش نخونه.

دو تا شغل در این پست درگیرند یکی نجار، یکی هم معلم. از اینجا به بعد اگر کسی خوند و بهش برخورد، ببخشیدا خودشو به دکتر معرفی کنه چون من اولش گفتم نخون جان من.

 

دکتر چوبکی به دلیل فعالیت 30یا30 پدرش در زمان کودکیش یه دفه در 9 سالگی می بینه که پدری نیست که پولی برای خونواده بیاره و خودش و مادرش که از ناحیه دستها دارای مشکل مادرزادی هستند باید خرج خونواده 6 نفری رو در بیارند.

دکتر هم آذری و غیرتی، میره کارگاه پدر و از همون چیزایی که زمانی که وردست بوده دیده بوده شروع می کنه. خرت و پرت می ساخته و می فروخته. الان اگر دکترو بکشید از نردبون بالا نمی ره، استدلالش هم اینه که من اولین چیزهایی که ساختم 4 تا نردبون بود و می دونم چه خرابکاری می شه روش پیاده کرد، برای همین روی ساخته دیگری نمی رم.

کم کم، مهارتش زیاد میشه و طبق معمول آذری ها و با حمایت اتحادیه یه کمی دستش باز می شه و چرخ کارش می گرده ولی مشکلش این بوده که روزا باید می رفته مدرسه و بعد از ظهرها کار می کرده. برای همین خیلی درآمد بالایی نداشته چون یک سوم بقیه کار می کرده. دیگه با اسم ورسمی که به عنوان نجار به هم می زنه کارهای ترمیمی خونه های قدیمی تبریز هم بهش ارجاع می شده و چون کله خر هم بوده چیزی که بقیه به دلیل تجربشون رد می کردند این قبول می کرده (از قدیم گفتند تا عاقل داره سبک سنگین می کنه که برم یا نه، دیوونه از پل گذشته) ولی خوب این باعث نمی شده که خیلی پولدار باشه و بتونه در اون سن وسال مثل بقیه هم کلاسیاش لارج باشه. کلا"  در جوی بوده که همبستگی زیادی بوده و کسی این ضعف مالیشو به روش نمیاورده و حتی همکلاسیها یا اهالی مدرسه، سفارش کارهای چوبیشونو به دکتر چوبکی می دادند تا بی منت کمکی هم کرده باشند. این وسط مثل اینکه یکی از معلمهاش خیلی اذیتش می کرده و زیاد با چوبکی حال نمی کرده. چوبکی هم کینه این بابا رو به دل می گیره و تصمیم می گیره برای روز معلم یه کادو به معلمش بده و حالشو بگیره. برای همین به دقت سعی می کنه چوب مناسب رو انتخاب کنه و مدتها روی خراطی چیزی که می خواسته بسازه کار می کنه. کلی این در اون در می زنه تا جعبه مناسب برای کاردستیش پیدا کنه و هیچی دیگه کادوش می کنه و می بره برای روز معلم مدرسه. آخر کلاس کادوشو می ده به معلم و معلمه کادوشو می بره دفتر تا باز کنه. روح خبیث دکتر چوبکی یه مقداری آروم میشه و دلش خنک می شه از کاری که کرده. زنگ بعدش ناظم میاد به چوبکی می گه آخر مدرسه بیا دفتر، کارت داریم. شصت دکتر خبردار می شه که می خوان پوستشو بکنند. بعد از مدرسه، میره دفتر و می بینه 10 نفری از معلما و مدیر و ناظم مدرسه دورتا دور نشستند و منتظرشند. لفتش نمی دم، قضیه این بوده که همشون از اون کادوهه می خواستند و کلی خندیده بودند از کادوی دکتر و می خواستند که دکتر چوبکی در برابر پول برای اونها هم از اون کادوهه بسازه. دکتر هم میگه من از هر راهی پول دربیارم، از این یکی شرمنده، امکان نداره. اونم از حرصم ساختم تا عصبانیتمو نشون بدم.

چیه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

منتظرید بدونید، کادو چی بوده؟

کادو از اون کیفا بوده که توی این پست نوشتم.

پی نوشت 1: چون موضوع پست خنده داره، لطفا" نظراتتونو جوری بنویسید که بتونم منتشر کنم. سانسور من از صدا سیما خیلی بدتره و حتی اشاره به موضوع رو هم منتشر نمی کنم. بازم ببخشید.

پی نوشت 2: دکتر چوبکی در زمان خاطره 16-17 سالش بوده و دبیرستانی و مسلما" معلمش آقا بوده.