خاطرات چند خطی17-فرودگاه مشهد2

داشتم چی می گفتم؟ آهان، خاطرات مشهد رفتنم بود.

اولش یه چیزی بگم. توی محل کار اولم و شرکت فامیلای هیتلر، یه همکار داشتیم 2 سال از خودم بزرگتر بود و همش در حال بگو بخند بود و از اونجایی که پدرش تمکن مالی خوبی داشت، اصلا" آدم معقولی به نظر نمی رسید. برعکس وقتی پای صحبتش می نشستی آدم پخته و دنیا دیده ای بود و یه سری سخنان گهربار داشت که من بعد از 10-12 سال هنوز ازشون استفاده می کنم. یکی از این حرفا این بود که هرکی یه آهنگی توی ذهنش زده می شه (منظورم از اون آهنگا نیست که کرم مغز میشه و یه مدت همش به زبون آدم میاد) مثلا" آهنگ الکی خوشا یه چیزی مثل " شراره، چه آسون دلشو به من می بازه" یا آدمای جدی آهنگ های باخ توی کلشونه و به همین منوال. اونایی که می زنه به کلشون و یه دفه می زنند همه چیو داغون می کنند هم یه مدتیه آهنگشون قطع شده و دارن آزار می بینند.

 

بعد از اون قضیه ورزش در باند فرودگاه مشهد، دیگه عبرت گرفتم مثل بچه آدم سر وقت برم فرودگاه و خودمو توی دردسر نندازم. دفه بعد خیلی مجلسی یک ساعت قبل از پرواز رفتم فرودگاه، کارت پروازمو مثل یکی از اعضای خانواده سلطنتی دارغوزآباد گرفتم و نشستم توی سالن انتظار. کم کم حواسم به اینور اونور پرت می شد و بقیه رو مورد تجزیه تحلیل قرار می دادم. اون موقع دچار بحران خود برتر بینی بودم و هرکی یه سوتی می داد، پیش خودم می گفتم ببین ما ایرانیا اینجوری هستیم، ببین درست نمی شیم و و و و .

عارضم خدمتتون که توی دنیای خودم بودم و مثل گفته همکار سابق آهنگ توی کلمو هم زیاد کرده بودم و داشتم از روی منبر اطرافمو نگاه می کردم، می دیدم که ملت سوار اتوبوس می شن و میرن یا ذرت مکزیکی می خرن می خورن، خلاصه مشغولن. بازم درگیر آهنگم بودم که دیدم یه عده آقا دارن توی سالن می دوند و یکیو صدا می کنند، عین مرغ سرکنده همه سوراخ سمبه هارو می گردند حتی توی دستشویی زنونه هم رفتند که دیگه قضیه فرهنگ برام خیلی گنده شد که دیدی راست می گم، ماها چقدر بی فرهنگیم، عربده می زنند و همه جا می رند نمی گن ملت توی فرودگاه می خوان راحت باشند و از این حرفا. کم کم دیدم این آقایون شروع کردند دونه به دونه با همه افرادی که روی صندلی های سالن انتظار نشسته بودند صحبت کردن، راستش یه ذره کنجکاو شده بودم که قضیه چیه که به من رسیدند و پرسیدند؟ غربتی تویی؟

خوب منم گفتم : آره، که داد یارو دراومد که لامصب یه ساعته داریم دنبال تو می گردیم هواپیما پر شده معطل توییم، نمی بینی داریم هوار می زنیم توی سالن جلوی چشمت. کارت پروازو گرفتی نشستی واسه خودت منتظر چی هستی؟

خوب داشتم آهنگ گوش می دادم.

همین دیگه باعث شد باز دوباره دنبال یکی دیگشون توی باند فرودگاه بدوم تا پای پلکان هواپیما. برعکس اون دفه، اینبار مهماندارها می خواستند از پوستم قایق درست کنند، کلی منتشونو کشیدم تا برای ساکم جا پیدا کردند. شانس آوردم نگهم نداشتند آخر وقت بعد از پیاده شدن همه مسافرا، هواپیمارو جارو کنم!