سوتی های رسمی محل کار اول3- شکستن پا

خوب داشتم می گفتم.

توی اون شرکت پول مفتی بود که تزریق می شد و باید یه جوری هدر می رفت. یکی از اون راه ها آموزش های صدمن یه غاز بود که من هم باید می رفتم.

 

 مرکز آموزش ما توی جاده دماوند بود. تو 2-3 ماه اول کارم هفته ای یکبار حداقل باید می رفتم سرکار(توی جاده کرج)، کارت می زدم، سوار ماشین می شدم، می رفتم آموزش توی جاده دماوند و برای من که توی ماشین خوابم نمی بره خیلی زجرآور بود بخصوص اینکه اون موقع فقط بزرگراه همت بود و یه مقداری از بزرگراه آزادگان ساخته شده بود و همش توی ترافیک بودم.

توی کلاس هم باید با کسایی سر یه میز می نشستم که مطالب آموزشی رو بصورت عملی بلد بودند و شاید ده تای معلمو می خوردند ولی چون باید مدرک کتبی می گرفتند، خفت حضور در کلاس و همکلاس شدن با بیغی مثل منو به جان می خریدند.

البته بگم که اصلا" توی خط بی احترامی کردن نبودند ولی می شد فهمید که خوششون نمیاد و تحمل می کنند. تا اینکه یه بار، بد جوری روی منو کم کردند.

همه سرمون توی موتور ماشین بود و به سختی برای من نزدیک لاستیک سمت شاگرد جا باز کرده بودند که یه شیر پاک خورده ای ترمز دستی رو کشید و ماشین به سمت عقب حرکت کرد. همه چون استاد اینجور اتفاقا بودند سریع عکس العمل نشون دادند ولی من به دلیل اینرسی سکون شدیدی که دارم، سرجام میخکوب بودم که ماشین خیلی مجلسی و خرامان رفت روی پام و خودم صدای خرت شکستن چیزیو توی پام احساس کردم، دردش دیگه به کنار. برای اینکه کم نیارم، صدام در نیومد ولی به قول فیلم مارمولک ... .

ماشینو جابه جا کردند و من با اون وضعیت تا آخر کلاس باقی موندم و بعد هم برگشتم شرکت، کارت زدم و برگشتم خونه.

توی خونه مجبور شدم کفشمو توی پام ببرم تا بتونم پامو از توش در بیارم. دیگه اینجا بود که شک کردم یه چیزی اشکال داره وگرنه صبح اینقدر درد نداشتم و پاهام تقریبا" یه اندازه بودند!

خلاصه دوا و دکتر و معلوم شد پام شکسته. رفتم یه جایی پامو گچ بگیرم. یه دافی اومد لوازمشو پهن کرد، من منصرف شدم، گفتم این خیلی ظریفه، سال به سال هم پای به این گندگی به پستش نمی خوره، ترسیدم کارش خوب نباشه.

می دونم قضاوت در مورد سطح مهارت افراد از روی قیافه اصلا" درست نیست ولی در اون لحظه، پای خودم بود و یه عمر و دلم خواست اونجوری قضاوت کنم.

تصمیم گرفتم برم بیمارستان ارتش. چون بیچاره سربازها خیلی دچار سانحه می شن و کسی که اونجور جاها کار می کنه در مساله جا انداختن استخوان و گچ گرفتن استاده. دقیقا" هم همینطور بود، یه مجلس گرمی بود. 20-30 نفر توی یه سالن نشسته بودیم دور تا دور، هرکی هم یه جاش شکسته بود. همونجا جلوی بقیه آقای شکسته بند، لوازمش و میزشو میگذاشت روبروی هر مریضی و استخونشو جا مینداخت و می رفت سراغ بعدی.

بندگان خدا سربازا، وقتی این بابا، داشت استخوناشونو جا مینداخت صداشون در نمیومد، شایدم جلوی من که غریبه بودم صداشون در نمیومد. منم فکر کردم این کار اصلا" درد نداره و چقدر راحته. 30 نفری جلوی من نوبت داشتند که خیلی سریع کارشون انجام شد و رسید به من. کلی ذوق کردم که آخ جون چقدر سریع و راحت. آقای شکسته بند گفت مشکلی نداری اینجا پاتو جابندازم. منم پر رو گفتم: نه، این همه من بقیه رو نگاه کردم، ذکاتش اینه که بقیه هم منو نگاه کنند. طرف یه بار دیگه پرسید و گفت درد خواهی داشت. منم به هوای بقیه گفتم : نه، من تحملم زیاده. یارو یه حرکت آفتاب بالانس، مهتاب بالانس زد، من عربده ای زدم که هنوز گلوم درد می کنه. ول کن هم نبودم، هی جیغ و داد می کردم که لامصب این که خیلی درد داره، چرا اینا صداشون درنمیومده من بفهمم. اینقدر جیغ اولی من بلند بود که آقای شکسته بند از ترس با همون دست گچی جلوی دهن منو گرفت و محکم نگه داشته بود. بلاخره رضایت دادم ساکت بشم و طرف کار گچ گرفتنو تموم کرد.

تازه متوجه دور و برم شدم!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

بیچاره سربازا، زهره ترک شده بودند از صدای من و حتی یکی تقریبا"غش کرده بود و براش آب قند آورده بودند، بدبخت از تصور دردی که منتظرش بوده هول کرده بود.

آقای شکست بند هم شاکی بود که چقدر کولی هستی و خودش نباید حرف منو گوش می کرده و نظم کارشو بهم زدم.

نشستم تا گچ پام یه ذره خشک بشه و با ویلچر راه افتادیم سمت ماشین. توی راه می دیدم مردم با تعجب نگام میکنند. منم فکر می کردم مردم ویلچر ندیدند اونم توی بیمارستان!!!!!!!!!!!

سوار ماشین شدیم و با بدبختی اومدیم خونه. توی خونه هم با همون قیافه متعجب مواجه شدم ولی هیچ کس حرفی نزد تا با زحمت تموم رفتم دستشویی که یه دفه دیدم !!!!!!!!!!!! چرا دور دهنم ماستیه؟؟؟؟؟؟؟؟

تازه یادم اومد آقای شکسته بند وقتی برای ساکت کردن من دستشو گذاشته روی دهنم، صورتم گچی شده. وقتی از مادرم پرسیدم چرا توی راه چیزی نگفتی؟ برگشت گفت : آبروی منوبردی بسکه جیغ و داد کردی، من هم حوصله خودتو نداشتم چه برسه به قیافت، گفتم بذار مردم بهش بخندن دلم خنک بشه!!!!!!!!!!!!!!!!!