یادی از عباس میرزا یا من از خون میترسم

دو تا مطلب در مقدمه بگم تا کلام منعقد بشه.

• معروفه که عباس میرزا از دوتا قسمت از ایران به دلیل دلاوری خاص ژنتیکشون سرباز نمی گرفته. یکی رشت، یکی کاشان. رشت رو نمی دونم ولی کاشانو، همین حاجیتون معرف حضورتون هست دیگه مثال نمی خواید. تازه من ناخالصی دارم وگرنه ببین چه پیش ساخته ساز غربتی BRAVE HEART ی بودم برای خودم.
• وبلاگ یکی از دوستانو می خوندم راجع به یه رابطه جالبه که در یک فروشگاه کشف شده و ... در نهایت به دماغ خانمها مربوط شده و اینکه بعد از عمل چه قیافه ترسناکی می شوند تا دوره بعد از عمل بگذره و خیلی چیزهای دیگه

خانم یا آقایی که شما باشید، یکی از چیزهایی که خیلی منو می ترسونه، عمل دماغ خودمون یا بینی باکلاسهاست! یعنی امکان نداره که یکیشونو توی خیابون یا مهمونی ببینم و حالت فینت بهم دست نده.

اصلا" یک اوضاعیه وقتی یکی از این قربانیان این عملو می بینم. هی پلک می زنم تا تو دور تند ببینمشون، خیلی روم تاثیر نگذاره.

حالا بریم سر خاطرم:

یه بار منو مادرم رفتیم برای انژکسیون (از هزاردستان یاد گرفتم این کلمه رو) مادرم به کلینیکی، دست برقضا از این کلینیکهای جراحی محدود بود که عین خط تولید هی فرت و فرت قربانیان اعمال جراحی زیبایی از یکی از درهایش وارد بخش بستری می شدند. به دلیل کمبود تخت تزریقات به مادرم گفتند در بخش بستری آماده بشه. رفتن همانو همزمانی با آوردن یه تازه عمل کرده تنوری همان .........

من تا همین جاش یادمه و یادمه که ما ساعت 9-10 صبح بود رفیتم کلینیک. بقیش این بود که ساعت 1 شب بود ومنو داشتند آماده می کردند برم خونه و پشت سرم مثل پرتقال ورم کرده بود!!!!!!!!!!!!!!!!!

مادرم می گفت، دخترک عمل شده دو ساعت بعد با پای خودش بلند شد رفت ما هنوز داشتیم برای تو سرم میزدیم و دکتر خبر می کردیم.

الان هم این پستو نوشتم فشارم افت کرده، برم یه چای نبات بزنم یه وقت توریم نشه، جام در صنعت مملکت خالی بمونه.