خاطره دزدی5- خانواده غربتی اینا بجز غربتی

من این هفته کار دارم شاید پست جدید نذارم. برید وبلاگهای دیگه تمدد اعصاب کنید.

این خاطره اصلش مال پدر و مادر غربتی و با هنرمندی برادر غربتیه و قبل از اینکه من به منصه ظهور برسم!

خوب خانواده غربتی اینا قبل از تولد من توی خونه های سازمانی زندگی می کردند و چون دور از خانواده بودند کلا" رفت و آمدهاشون مربوط به همکارای پدرم می شده. به طبع سن و سال همکارا، اکثرا" جوون بودند و تازه متاهل شده بودند.

مادرم تعریف می کنه که یه خانمی بوده، همسر یکی از همکارا که به قول امروزیها داف پایگاه بوده و خیلی از لحاظ ظاهری تک بوده. خوب خانمها هم در این موارد خیلی بی رحم می شن و تقریبا" همه همسران جوان پایگاه شمشیرو از رو بسته بودند برای این خانم. البته مادرم می گه از اولش اینجوری نبوده ولی اینقدر این خانم بقیه همسران رو حرص داده و با شوهران جوان اونا لاس خشکه زده که طی یک عملیات خودجوش همه تصمیم می گیرند به داف مورد نظر بی محلی کنند.

 

مادرم می گفت من از هر چیز پدر غربتی عذاب بکشم از این مطمئنم که زیرآبی نمی ره نه به دلیل علاقه به من به دلیل اینکه اصلا" نمی فهمه طرف بهش داره نخ می ده و از این نظر خیلی گوج تشریف داره. برای همین ناراحتی مادر من از این داف به دلیل پزهای مکرری بوده که به بهش می داده و مادرم حرص می خورده و بلد نبوده جوابشو بده.

از اونجایی که اولای ازدواج پدر و مادرم بوده یه ذره هنوز  روشون به هم باز نیوده، مادرم روش نمی شده بگه من از رفت و آمد به مهمونیهایی که این داف توشه بدم میاد و مجبور بوده مراسم رو تحمل کنه.

یه بار که مهمونی همکارا بوده. قبلش مادرم به پدرم کلی تاکید می کنه که تو رو خدا سوژه نده دست این خانم که منو دق بده، اصلا" در مورد خانواده و مسایل شخصیمون چیزی نگو، هر چی گفت بگو باشه. خلاصه قدم به قدم مراحل مهمونی رو بصورت role playing اجرا می کنند که به قول معروف هماهنگ باشند. خلاصه اینا می روند میهمونی و اصلا" فراموش می کنند دیگه خانوادشون سه نفر شده و موجود آبروبری به نام برادر غربتی هم همراهشونه.

وسطای مهمونی که داف مورد نظر داشته باز پز می داده به همسران همکارای شوهرش، ظرف میوه رو می آوردند تا به همه تعارف کنند که یه دفه برادرغربتی برمی گرده بلند به مادرم می گه : مامان مامان ببین سیببببببببببببببب. مادرم می گفت کارد می زدی خونم نمی آمد آخه بچه این حرفه می زنی؟ اینهمه زحمت کشیدم همه رو به باد دادی. بچه مگه سیب ندیده ای. خلاصه سوژه جور می شه و داف مورد نظر می گه بفرما بچه جان، چند وقته سیب نخوردی؟ آدم که اینجوری نمی گه سیب تو خونشون نیست و ....

موضوع می گذره و یه ذره حال مادرم سرجاش میاد که شکم گل پسرش به کار میفته. برادر غربتی بطور خودجوش میره پیش پدر غربتی و میگه بابا منو ببر دستشویی. بابام هم که وسط بحث بوده به برادرم میگه برو به مامانت بگو. اونم میگه الان نوبت توست، داره می ریزه. (منم یادم میاد که تو خونه ما نوبتی بود و مامانم و بابام مارو نوبتی می بردند دست به آب)

این موضوع باعث خنده همکارا می شه و باز داف مورد نظر سوژه دستش میاد که روش فرزند داری رو به مادرم یاد بده.

کم کم بحث خانوادگی می شه و همسران دور هم می شینند و جا باز می شه که باز داف مورد نظر شروع به جلب توجه کردن آقایون و دق دادن خانمها بکنه. شروع می کنه از مریضیش تعریف کردن و کلی ناز و ادا میاد که کجاش درد می کرده یا می کنه و از این حرفا. بین حرفاش می گه که مثلا" چند روز پیش چندتا آمپول زده که یه دفعه برادر غربتی وسط جمع داد می زنه : خاله، خاله، آمپول به ک.و.ن.ت زدند؟ داف خاطرمون به روی خودش نمیاره و برادر من باز هم با صدای بلندتر داد می زنه : خاله، خاله، آمپول به ک.و.ن.ت زدند؟ دیگه اینقدر صدا بلند بوده که هیچ کس نمی تونسته نشنیده بگیره و یه دفعه همه شروع کردند به خندیدن و داف مورد نظر سرخ و سفید شده. مادرم می گفت خانمهای جمع از حرصشون یه نیم ساعتی خندیدند و جالبیش این بوده که برادر من تا داف بنده خدا تایید نکرده که به ک.و.ن.ش آمپول زدند، رضایت نداده و همش سوالشو تکرار می کرده. خلاصه با کنجکاوی برادر غربتی توک داف خاطره ما چیده می شه و تا آخر مهمونی ساکت می شینه!

ولی باعث شده که ما خانوادگی هرجا سیب ببینیم به هم بگیم، مامان، مامان، سیب و حرف آمپول هم که بیاد بلافاصله بپرسیم به ک.و.ن.ت زدند؟