من و ... و سینما و صد البته محمدرضا گلزار!

داستان من شده همسایه ها یاری کنید تا من شوهرداری کنم.

اگرمریم عزیز پستی نمی گذاشتند من اصلا" یادم نمیومد چی بنویسم!

 

این خاطره برای اوج دوران شباب و بی کله گی منه و البته زید مورد نظر که چند باری توی وبلاگ ازشون خاطره گفتم مثلا" قضیه سردرد یا خورش آلو اسفناج، حالا یکی از خاطره هامو بگم که خیلی bold توی ذهنم مونده.

هم توی اون سن و سال خیلی خندیدیم، هم خیلی ترسیدیم!

خوب ما جز جوونهای سابق حساب می شیم و شاید الان لوس به نظر بیاد خاطره ام. اولش بگم این خاطره مال سالهای خاتمی و اصلاحاته که هم خوب بود هم یک جورایی بد بود چون یک دفعه ویرشون می گرفت به جوونا گیر بدن مثل الان گشت ارشاد نبود که معلوم باشه کجا می برنت که بشه پیدات کرد. اون موقع یکی با بلوز روی شلوار و بیسیم جلوت سبز می شد و بعدش دیگه هرکی برگشته وبلاگ بزنه تعریف کنه. خلاصه این موضوع باعث شد من و زید جوانی قرار بذاریم که اگر این جور اتفاقات افتاد و کسی به یکی از ما توی خیابون گیر داد طرف دیگه به راهش ادامه بده و اینجور وانمود کنه که به طوراتفاقی هم مسیر یا هم صحبت شدیم. معمولا" هم مسیرهای مشخصی رو می رفتیم و میومدیم برای همین جاهایی رو هم تعیین کرده بودیم که اگر یکیمون گیر افتاد اون یکی تا یکساعت بعدش اونجا منتظر باشه و بعدش سه سوت زنگ بزنه بابا ننه اون یکی آمار بده برن بچه شونو پیدا کنند. از همون جوونی ما گانگستر بودیم!

خلاصه یکبار ما دوتایی رفته بودیم کوه وقتی داشتیم برمی گشتیم زود رسیدیم پایین. یعنی عین اسب عساری بکوب رفته بودیم بالا و برگشته بودیم. بگو یک ذره بخوایم از طبیعت لذت ببریم یا از مصاحبت هم لذت ببریم! اصلا" انگار وظیفمون بود کوبیده بودیم رفته بودیم بالا و برگشته بودیم.

انقدر وظیفه ای رفته بودیم که خودمون یک ذره تخفیف دادیم و گفتیم حالا که روز تعطیله بیایم در کنار حرکت ورزشی، حرکت فرهنگی هم بکنیم. برای همین رفتیم سینما. فیلم سام و نرگس (اولین فیلم محمدرضا گلزار). زید جوانی کمی طبع هنری و به خصوص سینمایی تئاتری داشت ولی من مثل همین الان بیغ بیغ بودم. دو تا جوون بیکار و الکی خوش باشند بشینند فیلم پرمایه و پرمغز سام ونرگس رو نگاه کنند!!!!!!!!!!!!!!!

همین دیگه از ثانیه اول ما افتادیم به خنده هر دفعه محمدرضا گلزار دهنشو باز می کرد حرف بزنه یا ابروهاشو می داد بالا که مثلا" ابراز علاقه ای به نرگس بکنه ما از خنده غش می کردیم. یک ربع اول خوب بود بعدش که یکی توی فیلم مُرد، پدر ما دراومد چون همش داشتند گریه می کردند. جالب بود که یک سری خانم و آقا هم جلوی ما نشسته بودند ذستمال به دست گوله گوله اشکاشونو پاک می کردند!!!!!!!!!! ما هم اشکامونو که از خنده بود پاک می کردیم، هی هم comment می دادیم به همدیگه و بدتر می خندیدیم. 2-3 بار یکی از خانمها برگشت و تذکر داد که چرا اینقدر می خندید فیلم به این ناراحت کنندگی چرا ساکت نمی شید تا مفهوم فیلم رو بفهمید.

یک دفعه یکی از آقایون همراه خانمها پاشد رفت. 2 دقیقه بعدش برگشت و سر جاش نشست تا نشست یکی با چراغ قوه نور انداخت توی صورت ما دو تا که چرا اینقدر می خندید پاشید از سینما برید بیرون. من که زورخورم ملسه سریع بلند شدم ولی یک دفعه زیدم روح خبیثش فعال شد و محکم نشست که نخیر من پول دادم کجا برم؟؟؟؟

بحث بالا گرفت و آقای چراغ قوه ای زید منو کشید بیرون از روی صندلی، من با توجه به توضیحاتی که دادم بی خیال شدم و اومدم بیرون 1 دقیقه ای بیرون در سالن ایستادم دیدم نه صدایی میاد نه کسی میاد بیرون دوباره برگشتم توی سالن و دیدم مردم دارند داد و بیداد می کنند و یک سری هم به شدت می خندد. اونم به چی ؟؟؟

زید مورد نظر داشت دور سالن می دوید و می گفت من پول دادم می خوام فیلممو ببینم و آقای چراغ قوه ای هم دنبالش. راستش دیگه ترسیدم و زدم از سینما بیرون. بعد از 20 ثانیه دوستم هم اومد بیرون. همین که همدیگرو دیدیم ترکیدیم از خنده. دیگه نشد راه بریم همونجا روبروی سینما روی جدول یک ربعی خندیدیم تا حالمون اومد سرجاش بعدش رفتیم بستنی آناناس خوردیم تا کار اقتصادی هم کرده باشیم.

راستی اسم سینما، سینما عصر جدید بود توی وصال و سالن اصلیش هم بود.