چرند و پرند

دیروز که تعطیل بود توی کارگاه از زور بیکاری داشتم وبلاگ بعضی خانمهای تازه ازدواج کرده رو می خوندم و راستش به حافظه شون آفرین گفتم. اینقدر با حفظ جزییات کارهای معمولی خونه رو می نویسند که یه مهندس تازه کار صنایع که برای jo job بهش می گن برو ارزیابی کار و زمان و کارسنجی برای یه پروسه انجام بده نمی تونه به این ظریفی پروسه رو تفکیک کنه!!!

خلاصه دیروز هرچی فکر کردم من چه جوری می تونم اتفاقات روز رو به همون ترتیب بنویسم، نشد. برای همین امروز به همون نیت اومدم بیرون و همه چیزو نوشتم، عجب کار سختی می کنند این بانوان. هر جاشو می گیری باز یه جای روز خالی میمونه که آدم نمی دونه چی کار کرده.

خوب از اینجا به بعد گزارش امروزه.

 

صبح دیر بلند شدم، خوب به همین دلیل دیر هم اومدم سرکار. توی مسیر طبق معمول روزنامه خریدم. چون پول روزنامه یک هفته رو یه باره میدم، هر روز به آقای جدی (روزنامه فروشم) سلام می کنم تا بدونه روزنامه رو ورداشتم که اگر روزی نرفتم، روزنامه دو روزو فرداش ببرم. برای سلام به آقای جدی مجبور شدم از توی باغچه رد بشم که پام رفت توی گل (آخی بلاخره یه اتفاقی افتاد!) کف کفشمو مالیدم به در روزنامه فروشی آقای جدی (یعنی اینقدر با هم نداریم!).

توی مسیر بربری خریدم(نمی دونم اینم باید تفکیک کنم یا نه؟)

وقتی رسیدم دم کارگاه دیدم همکار طبقه بالاییمون مونده پشت در و من اولین نفری هستم که دارم درو باز می کنم. چون بلد نیست سلام کنه و یه ده باری جواب سلام منو نداده. عین گاو سرمو انداختم پایین و درو باز کردم و سلام علیک نکردیم.

بازم کف کفشمو مالیدم به پله های ورودی شاید تمیز بشه. یه ذره بهتر شد.

رفتم توی کارگاه، کلید اصلی برقو زدم تا برق کارگاه وصل بشه. دیروز همسایه های پایینیمون زده بودند تابلوی برق ساختمونو ترکونده بودند و از اداره برق اومده بودند و درستش کرده بودند و هنوز بندگان خدا از دیروز برق نداشتند. کلید برق اونا رو هم زدم که صدای داد و بیداد یکی از زیر زمین اومد که چرا زدی(ورودی اونها با ما فرق می کنه، نگردید دنبال تناقض در نوشته هام). خوب منم خودمو زدم به نشنیدن.

روی میزمو مرتب کردم و رفتم لیوانمو بشورم که به فکرم زد برم توی دستشویی کفشمو بشورم. توی دستشویی که قبلا: شرحشو داده بودم موقعی که ایستاده بودم سرم نزدیکه هواکش بود و به یاد جوانی یه آوازی خوندم که خودم حالم بد شد و سریع تمومش کردم. با کفش خیس توی کارگاه راه رفتم تا خشک بشه که خوب نشد. با همون کفش روی پله های چوبی راه رفتم و با کفشم نقاشی کردم. خوب بود.

چایی خوردم. متنی که پدرام عزیز و دکتر تکتم داده بودند خوندم. تابناک و خبرآنلاین رو نگاه کردم. email هامو نگاه کردم. دکتر چوبکی اومد در مورد طرح آینه صحبت کرد و چایی خورد. نصف بربری رو هم خورد، شاکی هم بود که چرا شکمش اینقدر گنده شده.

رفتم سایت منطقه 22 و 11 شهرداری دنبال یه سری مطلب که به لعنت سگ نمی ارزید. جالبیش اینه که هر منطقه شهرداری یه جور سایت داره و مطالبشون استاندارد نیست. سایت بهزیستی و امداد رو هم از سر تا ته خوندم و یه سری قانونو کپی کردم. یه دعوای اساسی با دکتر چوبکی انجام دادم که وقتی از انبار ابزار برمی داره، در کمدهارو ببنده. اونم آخرش برای ختم دعوا، گفت اگر دستم بند نیست یه چایی بهش بدم. می خواستم توی چاییش تف کنم ولی فکر کردم شاید بفهمه.

دکتر چوبکی روی دو تا طرح آینه کار می کرد و هی ابزار می برد پایین و برنمی گردوند. هی می رفتم تمیزشون می کردم میاوردم بالا.

در مورد یخچال LPG جستجو کردم. نمی تونم قضیه امنیت کپسولو موقع حرکت حل کنم. با دکتر چوبکی وقتی داشت کار می کرد در این مورد حرف زدیم. از نظر اون اشکالی نداره ولی از نظر من امن نیست و باید یه فکری براش کرد.

عرشیا رفت چوب خرید برای دو تا از خونه هایی که ساختیم و الان می خوان پوشش های داخلیشونو تمام چوب دربیارن. این یعنی یک هفته صدای وحشتناک اره و رنده و یه مشت قرص مسکن.

با راننده ای که چوبهارو آورده بود سر اینکه دستاشو توی ظرفشویی شسته بود دعوا کردم. اونم به عرشیا گفته بود این کیه باهاش کار می کنید؟؟!!!

بازم رفتم سراغ یخچال و فریزر، به نتیجه ای نرسیدم.

این وسط مسطها هم دو سه باری کف کارگاهو که دکتر چوبکی، چوب می ریخت جارو کردم. لبو خوردم و به دکتر چوبکی لبو تعارف کردم.

ذولفقار اومد، ماشین همسایه مونو تعمیر کنه یه نگاهی به ماشینم انداخت. بهم گفت می ری سر جالیز اینقدر ماشینت کثیفه؟ انگار ماشین غریبه سوار می شی، چرا به تمیزیش توجه نمی کنی. منم مثل بز نگاهش کردم و فکر می کردم تو که بلاخره می ری توی WC بازم میام با در می کوبم توی مخت!

ذوالفقار ماشینمو تمیز کرد، خوب قسر در رفت این دفعه!

صاحب ملکمون اومد، با دکتر چوبکی صحبت کردند در مورد یه دستگاه حفاری (اینا خودشون دستگاه ساز هستند) و دنبال یه متریال بود برای یه تیکه دستگاهش. به اون هم لبو تعارف کردم، قر و قنبیل اومد که زیاد براش ریختم. منم یه چنگال دیگه دادم دست پسرش که با هم توی همون بشقاب لبو بخورند (پسرش، همسایمون هستند توی زیرزمین). حوصله ناز و عشوه پیرمردو نداشتم.

وبلاگ چند نفرو خوندم و کامنت گذاشتم.

همینا یادم میاد. نهار هم خوردم کتلت دیروز مونده بود. 3-4 بار چایی خوردم.

اصلا" با تلفن حرف نزدم!

هنوزم دنبال یخچال فریزر LPG هستم.

خیلی سخته اینجوری نوشتن. خیلی.

آهان پرتقال هم خوردم.