آخه چرا؟

یک آقایی بود هر بعد از هر که می رفتم خونه توی خیابون می دیدمش که ویولون می زد. سر و وضعش هم خیلی خوب و مرتب بود. یعنی کلاه و کمربند و کفشش همیشه ست بود و خیلی شیک و پیک بود. صورتشو نمی تونستم ببینم ولی به نظرم جوون بود و طبق استاندارهای من یا از لج کسی توی خیابون ساز می زد یا دانشجویی چیزی بود.

خوب غربتی باشی معلومه که بهش پول می دی یعنی عین 20 روز اولی که دیدمش بهش پول دادم. من اصلا" به هیچ کس توی خیابون پول نمی دم مگر اینکه زورگیری چیزی باشه وگرنه به در راه مانده، فقیر، بیچاره، متکدی، حاجی فیروز، فال فروش، آدامس فروش و غیره اصلا" کمک نمی کنم. اصلا" قیافه ام اینقدر به قول امین حیایی توی شیش و بش ناسخه که هیچ کدوم جرات جلو اومدن نمی کنند. ولی تا دلتون بخواد به کسایی که ساز می زنند حتی اگر دری وری هم بزنند توجه می کنم و پول می دم یعنی اگر طرف روی دبه کنار خیابون بزنه من بهش پول می دم اینقدر معتقدم ما احتیاج به این چیزا داریم.

خلاصه این مردک ویولن زن بیست روز جیب ما رو زد (الان می فهمید که چرا بهش گفتم مردک) تا اینکه روز بیست و یکم دیدم داره به یه پیریه مفنگی جنس می فروشه. بععععععععععععله، مردک مزلف ساقی بوده تازه من داشتم سرمایه براش جور می کردم. می خواستم با پس گردنی پولمو ازش پس بگیرم، مردک داشت business می کرد تازه احمقهایی مثل من هم براش سرمایه درگردش جمع می کردیم.

منم که حساس الان دیگه دستم نمی ره به نوازنده ها کمک کنم. نکنید اینکارو، چرا عرصه فعالیت بقیه رو لکه دار می کنید.

آخه چرا؟