دکتر چوبکی و خواهر بزرگه و مریضیشون

قبلا" گفته بودم که خواهر بزرگه دکتر چوبکی مریض شده و مجبور شده جراحی کنه. جدا از نگرانی و نارحتی دکتر نسبت به خواهرش، این دو تا خیلی رابطه جالبی با هم دارند. بعضی اوقات کسی که حرفاشونو گوش بده فکر می کنی دکتر چوبکی پسر خواهرشه، در صورتی که فقط 2 سال از خواهرش کوچکتره. بعضی اوقات هم برعکسه. مثلا" چند وقت پیش خواهر دکتر چوبکی نمی رفت یه آمپولی رو بزنه و دکتر چوبکی پشت تلفن یَک داد و بیدادی راه انداخت که ماها اینور سفید شده بودیم از ترس، شانس آوردم آذری نمی فهمم وگرنه غش کرده بودم. بعدش داماد خواهر دکتر زنگ زد که خواهر دکتر سریع رفته و آمپولشو زده!!!

انگار که بترسه و دوست داشته باشه کسی ترغیبش کنه.

خلاصه چند روزیه که دکتر می خواد برای تولد خواهرش یه مجسمه بسازه (نخندید، نه از اونایی که به معلمش داده!) کلی گشت اینور و اونور و بلاخره تونست چیزی رو که می خواست پیدا کنه. همگی بهش گفتند که چه کاریه و همین که به فکرش هستی یا کمک می کنی و چه و چه، کافیه. دکتر که نظر منو پرسید من گفتم که از چیزی که در مورد رابطه شما می دونم برعکس باید الان یه کادوی خاص به خواهرت بدی. الان اگر لوازم خونه یا لوازم دکوراسیون خونه بصورت چوبی بسازی و بدی دیگه اون حالت اختصاصی رو نداره و بعدش هم خواهر دکتر سن و سالی نداره که مادربزرگ شده و از الان به بعد باید به فکر خودش باشه.

دلیل دیگه ای که من با دکتر هم عقیده بودم که قدیما رو یادم میاد که الان می خوام براتون تعریف کنم.

 

نمی دونم گفته بودم یا نه؟ ما خانوادگی دکتر جوبکی اینا رو می شناسیم. مثلا" دایی دکتر با پدر من همکار بوده و پدر من از بابای دکتر چوب می خریده یا زن دایی دکتر پرستاری بوده که مادر من موقع بیماری ریه توی تبریز به طور اختصاصی داشته که با هم 1 ماه فرنطینه شده بودند(یعنی بجز همدیگه 1 ماه هیچ کس دیگه ای رو ندیدند!). خلاصه اینکه از دور آشنا بودیم با هم . سالهای دبیرستانی من بود که یه بار با بابام رفتیم بیمارستان مهر عیادت یه آقایی. خوب دوره تین ایجری بود و خیلی  چیزها برام مهم نبود. ما توی بیمارستان یه بابایی روی تخت دیدیم که به صورت افتاده بود، کچل و نحیف، شبیه ترین کاراکتر بهش دابی توی هری پاتره. والا راستش من خیلی توجه نکردم و تا سالها فکر می کردم اونی که روی تخته بابای دکتر چوبکی بوده. بنده خدای روی تخت اینقدر جون نداشت که خودشو تکون بده و صورتشو از روی بالش بلند کنه چه برسه به حرف زدن. ما هم ترسیدیم اگر به مریض دست بزنیم همون لحظه به لقاالله بپیونده! یه دفعه یه خانم سانتی مانتال اومد توی اتاق که همانا خواهر دکتر چوبکی بود، خوب دوره سی سالگیش بود و مثل اکثر خانمهای آذری به نظرم توی اوج زیبایی زنانه اش بود. خلاصه از دید من خیلی قشنگ اومد. با اون استیلش و خوش لباسیش اومد با حوصله و مهربونی دقیق مثل مامانها که آب دهن بچه هاشونو وقتی که دارن دندون درمیارن جمع می کنند و اصلا" چندششون نمی شه، اومد اون بابای روی تخت رو مرتب کرد و آب دهنشو که روون بود و روی بالش ریخته بود خشک کرد. در عین حال داشت با ما هم خوش و بش می کرد. چکیده اش اینکه ما سریع عیادتمونو کردیم و اومدیم بیرون. اینقدر هم برای من مهم نبود که بپرسم دقیق اونی که عیادت کردیم کی بوده. اون بابا، دکتر چوبکی بود که تیفویید بالکان گرفته بوده و دکترها نتونسته بودند تشخیص بدهند و شیمی درمانیش می کردند به شدت و داشته می مرده. کسی که مدام پیشش بوده خواهرش بوده و چیزی که ما دیدیم یکی از روزهایی بوده که در طی 9 ماهی که دکتر چوبکی توی بیمارستان بوده، اتفاق افتاده. دکتر چوبکی آدم قد بلند و هیکلی بود و بعد از مریضی فقط قدش باقی مونده ولی چیزی که من دیدم فقط یه ذره از دابی بلندتر بود و کلا" 20 کیلو هم نبود. سن وسالش هم که گفتم فکر می کردم بابای دکتر چوبکیه!

برای همین صحنه بود که من به دکتر گفتم باید یه چیز شخصی برای خواهرت بسازی چون کسی که توی جوونیش و با مسوولیت شوهر و بچه اونجوری مواظبت بوده، خواهرت بوده وگرنه الان که به میان سالی دارید می رسید، معلومه که باید هوای همو داشته باشید.

خلاصه اینکه دکتر عکس مورد نظرو پیدا کردند، هم اشاره به تخلیه سینه خواهر داره و هم اشاره به اینکه خواهر دکتر چوبکی ویولن می نوازند و هم خیلی شخصیه و در عین حال خیلی قشنگو ظریفه، من که خوشم اومد.

نتیجه گیری اخلاقی اینکه باید بریم چوب مورد نیاز رو پیدا کنیم در این سرما!

اینم امروز پیدا کردم، عکساش خیلی قشنگه.